” Kto wiele przebywa z dziećmi odkryje, że żaden nasz czyn nie pozostaje w nich bez oddźwięku”

J.W. Goethe

W pracy z dziećmi wykorzystujemy następujące metody:

---

Metoda Dobrego Startu M. Bogdanowicz

Metoda ta doskonale przygotowuje dziecko do czytania i pisania oraz zapobiega możliwym trudnościom w ich opanowaniu. Metoda ta angażuje jednocześnie wiele zmysłów, usprawnia koncentrację, pamięć i operacje myślowe. Dzięki odpowiednim ćwiczeniom stale doskonalona jest poprawna wymowa oraz rozwijany słuch fonematyczny, np. poprzez wydzielenie sylab i głosek ze słów. Dziecko wyrabia sobie prawidłowy nawyk trzymania i posługiwania się narzędziem pisarskim. Wykonując różne zadania uczy się także umiejętności mieszczenia się w liniaturze podczas odtwarzania wzoru tworzącego szlaczek. Ogromną korzyścią ze stosowania tej metody jest to, że dziecko nabiera wiary we własne siły, odkrywa własne zdolności oraz wdraża się do samokontroli. Metodzie tej towarzyszą piosenki i ciekawe zadania, które sprawiają dużo frajdy.

---

Dziecięca Matematyka E. Gruszczyk- Kolczyńskiej

„Myślą przewodnią Dziecięcej matematyki Gruszczyk- Kolczyńskiej jest wtopienie edukacji matematycznej w proces wspomagania rozwoju umysłowego”.
Edukacja matematyczna dziecka musi być połączona z intensywnym rozwojem myślenia z kształtowaniem odporności emocjonalnej wraz z ćwiczeniem pewnych umiejętności matematycznych. W edukacji tej liczą się przede wszystkim osobiste doświadczenia dziecka będące budulcem, z którego maluch tworzy pojęcia i umiejętności.
Odpowiednio dobrane wpływają na rozwój myślenia i hartowania dziecięcej odporności. Podczas ich przetwarzania dziecko nazywa przedmioty i wykonywane czynności, co doskonali koncentrację uwagi i pozwala mu dostrzec to co istotne. Dziecko musi czuć sens tego co robi. Dzięki dziecięcej matematyce E. Gruszczyk- Kolczyńskiej, dzieci bardzo chętnie pokonują trudności i wytrwale wykonują polecenia, gdyż zadania prezentowane są w sposób przyjemny. Dzięki tej metodzie dziecko chętnie i na długo zaprzyjaźni się z matematyką.

---

Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne

Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne to pewien system ćwiczeń oraz zabaw ruchowych, który wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka. Metoda ta opiera się na usprawnianiu motoryki, poznawaniu przez dzieci własnego ciała, kształtowaniu poczucia sił, sprawności, a także możliwości ruchowych. Maluch mający zaufanie do siebie czuje się bezpieczny, lepiej się rozwija, a także jest bardziej twórczy.
Równocześnie dziecko kształtuje zdolność tworzenia więzi oraz rozwija świadomość przestrzeni i orientacji. Metoda Ruchu Rozwijającego jest propagowana na całym świecie jako jeden z ważniejszych czynników rozwoju psychomotorycznego młodszych dzieci.

---

Metoda Klanzy

Źródłem inspiracji metody Klanzy była pedagogika zabawy. Czy są gdzieś na świecie dzieci, które nie lubią się bawić? Chyba nie. Zabawa jest podstawową formą działalności i aktywności dzieci. Poprzez zabawę dzieci poznają i odkrywają świat, lepiej poznają siebie i innych, doświadczają, uczą się, komunikują się, odczuwają i przeżywają.
Metoda zabawy Klanza jest dla dzieci niezwykle interesująca. Angażuje emocjonalnie całą grupę, pobudza do twórczego działania, inspiruje do maksymalnego wykorzystywania swoich możliwości, a tym samym jest źródłem radości i satysfakcji.
Metodzie tej towarzyszą piosenki, tańce, rymowanki i chusta animacyjna.

---

Metoda Opowieści Ruchowej J.C. Thulina

Istotą tej metody jest obrazowe opowiadanie przez nauczycielkę bajki, opowieści czy jakiegoś zdarzenia, które skłania dziecko do ruchowego interpretowania usłyszanych treści, dzięki czemu cały czas aktywna jest jego wyobraźnia. Układ opowiadania jest oparty na zasadzie wszechstronności, co usprawnia wszystkie główne grupy mięśniowe oraz narządy wewnętrzne. Występują tu ruchy o różnym charakterze np. skoki, rzuty, biegi, pchanie, pełzanie, czworakowanie itp.

---

Metoda R. Labana

Metoda R. Labana jest metodą gimnastyki ekspresji, gimnastyki twórczej. Metoda ta nie narzuca dziecku konkretnych ćwiczeń, jednakże należy im wyjaśnić „co mają robić”, a to jak będą daną czynność wykonywać zależy od ich pomysłowości, fantazji oraz doświadczeń ruchowych.

---

Metoda C. Orffa

Założeniem tej metody jest rozwijanie kultury fizycznej dziecka w korelacji z kulturą rytmiczno – muzyczną i kulturą słowa. W różnego rodzaju ćwiczeniach proponowanych przez Orffa ma miejsce połączenie muzyki, mowy i ruchu, co daje dziecku możliwość rozwijania samoekspresji i inwestycji twórczej.

---

Metoda Dennisona (gimnastyka mózgu)

Współczesna nauka dostrzega zbawienny wpływ ruchu i rolę ciała w uczeniu się. P. Dennison odkrył, że pewne kombinacje ruchów ciała mają pozytywny wpływ na dzieci, pomagają im w lepszym zapamiętywaniu i uczeniu się. Dodatkowo podczas ćwiczeń stymulowany jest prawidłowy rozwój dziecka. Metoda ta kładzie szczególny nacisk na współpracę oby półkul mózgowych, a jak wiadomo każda z półkul ma inne zadanie. Dlatego brak integracji między nimi może być źródłem wielu problemów, zarówno intelektualnych, jak i emocjonalnych. Konkretne ćwiczenia wpływają również na poprawę wzroku, słuchu, pamięci, a także mowy